PBIDTA czyli Profit Before Interest, Depreciation, Taxes and Amortization,
EBITDA czyli Earnings Before Interest, Taxes, Depreciation, and Amortization,
EBITDAR – Earnings Before Interest, Taxes, Depreciation, Amortization, and Rent.
To wskaźniki finansowe używane w analizie finansowej przedsiębiorstw.
EBITDA to wskaźnik finansowy mierzący zdolność przedsiębiorstwa do generowania zysków operacyjnych przed uwzględnieniem wpływu kosztów odsetek, podatków, amortyzacji i umorzenia. Pomaga on ocenić rentowność przedsiębiorstwa na poziomie operacyjnym, nie biorąc pod uwagę skomplikowanych elementów finansowych oraz różnic w opodatkowaniu i strukturze kapitału.
Składniki EBITDA:
Earnings: Zyski operacyjne.
Before: Przed uwzględnieniem.
Interest: Koszty odsetek.
Taxes: Podatki dochodowe.
Depreciation: Amortyzacja (spadek wartości majątku trwałego) oraz umorzenie (obniżanie wartości aktywów niematerialnych, takich jak prawa autorskie czy patenty).
PBIDTA (Profit Before Interest, Depreciation, Taxes, and Amortization):
PBIDTA to pojęcie podobne do EBITDA, jednak skupia się na rentowności operacyjnej przed uwzględnieniem kosztów odsetek, amortyzacji i umorzenia. Jest to szczególnie użyteczne w przypadku sektorów, w których amortyzacja ma mniejsze znaczenie, lub gdy analizuje się przedsiębiorstwa o specyficznych strukturach kosztów (PBIDTA nie uwzględnia amortyzacji)
W obu przypadkach celem jest wyeliminowanie elementów, które mogą zaciemnić obraz faktycznej zdolności firmy do generowania zysków na poziomie jej działalności operacyjnej.
EBITDAR jest wskaźnikiem finansowym, który mierzy zdolność przedsiębiorstwa do generowania zysków operacyjnych przed uwzględnieniem kosztów związanych z odsetkami, podatkami, amortyzacją, umorzeniem oraz kosztami wynajmu (często nazywanymi „rent” w skrócie).
Składniki EBITDAR to:
- Earnings: Zyski operacyjne, czyli zyski wygenerowane przez przedsiębiorstwo z jego głównej działalności, zanim zostaną uwzględnione inne składniki kosztów.
- Before: Przed uwzględnieniem.
- Interest: Koszty odsetek, które przedsiębiorstwo płaci na pożyczone kapitały.
- Taxes: Koszty podatków dochodowych, które przedsiębiorstwo ponosi.
- Depreciation: Koszty amortyzacji, czyli spadku wartości aktywów trwałych w wyniku zużycia lub starzenia się.
- Amortization: Koszty umorzenia, które dotyczą spadku wartości aktywów niematerialnych, takich jak prawa autorskie czy patenty.
- Rent: Koszty wynajmu nieruchomości, np. biur, magazynów, sklepów.
EBITDAR jest szczególnie użyteczny w branżach, w których koszty wynajmu (rent) mają znaczący wpływ na wyniki finansowe, np. w sektorze hotelarskim, transportowym czy gastronomicznym. Wykluczając koszty wynajmu, EBITDAR pozwala na bardziej bezpośrednią ocenę zdolności przedsiębiorstwa do generowania zysków na poziomie operacyjnym.
Jednak warto zauważyć, że EBITDAR również ma swoje ograniczenia. Pomijając koszty wynajmu, może zniekształcić obraz rzeczywistej rentowności, zwłaszcza jeśli koszty wynajmu są znaczne. W związku z tym, zawsze warto analizować tę miarę w kontekście specyfiki branży, polityk rachunkowości oraz innych czynników wpływających na wyniki finansowe przedsiębiorstwa.
US GAAP i IFRS
US GAAP:
W ramach US GAAP nie ma formalnych definicji PBIDTA ani EBITDA. Jednakże, termin „EBITDA” jest bardziej powszechny i zrozumiany w kontekście amerykańskiego systemu rachunkowości. US GAAP nie wymaga jednolitego podejścia do wykazywania EBITDA w sprawozdaniach finansowych. Przedsiębiorstwa mają pewną elastyczność w sposobie obliczania i wykazywania tej miary, co może prowadzić do różnic interpretacyjnych.
IFRS:
W IFRS także nie ma formalnych definicji PBIDTA ani EBITDA. Jednak miara „EBITDA” jest mniej powszechna w zestawieniach finansowych zgodnych z IFRS niż w przypadku US GAAP. W kontekście IFRS, pewne składniki EBITDA mogą być wykazywane oddzielnie w sprawozdaniach finansowych. Na przykład, amortyzacja i umorzenie są zazwyczaj wykazywane jako oddzielne pozycje w sprawozdaniach z przepływów pieniężnych zgodnych z IFRS.
W obu standardach, zarówno US GAAP, jak i IFRS, zachęcają do prezentowania informacji o wynikach finansowych i wskaźnikach wykraczających poza minimalne wymogi standardów. Dlatego firmy mogą decydować się na prezentowanie miar takich jak EBITDA lub PBIDTA w dodatkowych informacjach uzupełniających.
Polityka rachunkowości w IFRS (IAS 8)
IAS 8 (International Accounting Standard 8) to standard rachunkowości z zakresu IFRS (International Financial Reporting Standards), który nosi nazwę „Polityki rachunkowości, zmiany w oszacowaniach rachunkowych i błędy”. Standard ten ustala zasady dotyczące wyboru i zmiany polityk rachunkowości oraz postępowania w przypadku błędów rachunkowych. IAS 8 ma na celu zapewnienie spójności i przejrzystości w sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstw.
Oto główne punkty i zasady zawarte w IAS 8:
Polityka Rachunkowości:
- Przedsiębiorstwa są zobowiązane do wybrania i kontynuowania konsekwentnych polityk rachunkowości dla podobnych transakcji, zdarzeń lub warunków (zasada konsekwencji podobnie jak w KSR i US GAAP).
- Zmiana polityki rachunkowości jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy taka zmiana jest zgodna z innym standardem lub jeśli prowadzi do lepszej prezentacji sytuacji finansowej i wyników finansowych przedsiębiorstwa.
Zmiany w Oszacowaniach Rachunkowych:
- Oszacowania rachunkowe dotyczą takich kwestii jak wartość netto aktywów niematerialnych, koszty gwarancji, rezerwy na zobowiązania emerytalne itp.
- Zmiana oszacowań rachunkowych jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy taka zmiana prowadzi do poprawy prezentacji sytuacji finansowej i wyników finansowych przedsiębiorstwa.
Błędy Rachunkowe:
- Błąd rachunkowy to niedoprecyzowanie lub inne błędne informacje w sprawozdaniu finansowym.
- Jeśli zostanie odkryty błąd rachunkowy, przedsiębiorstwo musi dokonać korekty w następnym sprawozdaniu finansowym.
Pozostałe Informacje:
- Przedsiębiorstwa są zobowiązane do dostarczania dodatkowych informacji dotyczących zmian w politykach rachunkowości, oszacowaniach rachunkowych i błędach w przypadkach, gdy takie zmiany mogą mieć istotny wpływ na użytkowników sprawozdań finansowych.
W skrócie, IAS 8 reguluje, jak przedsiębiorstwa powinny postępować w kwestiach dotyczących wyboru, zmiany i prezentacji polityk rachunkowości, oszacowań rachunkowych oraz w przypadku odkrycia błędów rachunkowych. Standard ten pomaga zapewnić spójność i jasność w prezentacji informacji finansowych, co ułatwia użytkownikom zrozumienie i analizę sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa.
Lucra Ante Interestum, Impostos, Depreciationem, Amortizationem et Retia
„Lucrum cessans”, to łacińska fraza, która odnosi się do utraty zysku (Lucrum – zysk) lub utracanego zysku. Wyrażenie to jest używane przede wszystkim w kontekście prawnym, ekonomicznym i finansowym. Oznacza sytuację, w której strata finansowa lub ekonomiczna wynika z utraty możliwości osiągnięcia dochodu lub zysku, który mógłby zostać wygenerowany, gdyby podjęto inne działania lub wystąpiły inne okoliczności.
To pojęcie jest ważne w prawie kontraktów oraz w analizie ekonomicznej, szczególnie w przypadkach, gdy osoba lub firma doznaje straty finansowej z powodu niewykonania umowy lub innych okoliczności, które uniemożliwiły osiągnięcie oczekiwanego zysku.
Przykład
Jeśli firma miała umowę na dostawę towarów, ale druga strona nie dostarczyła towarów wbrew umowie, firma może ponieść utratę zysku, ponieważ nie mogła zrealizować planowanej sprzedaży. W takim przypadku „lucrum cessans” odnosiłoby się do utraconego zysku wynikającego z tej sytuacji.
